Namaste

'Namasteeee'... het klinkt me weer als muziek in de oren. Deze Nepalese groet klinkt zo vriendelijk, heerlijk! 

Kortom; ik ben weer in Nepal! Mijn paspoort bleek zoals gehoopt geen enkel probleem op te leveren. Wel extra bewonderende blikken door douanebeambten en her en der een bijzonder gesprekje. Eentje ging als volgt:

'You're dutch (met een stenge blik)?' Ik: 'Yes, that's right'. 'So you're from Germany?' Ik: 'No, from the Netherlands'. 'Netterlends???' Ik: 'Holland'. 'Oohh... (en de frons maakte meteen plaats voor een big smile) Arjen Robben, Robin van Persie...' Zucht, daar gaan we weer... Maar bedankt Robben en van Persie, ik ben nog nooit zo vriendelijk door de douane gelaten!

Inmiddels ben ik in Pokhara. Na twee daagjes Kathmandu ben ik vandaag in Pokhara aangekomen.  En.... eindelijk Laxman weer gezien! Twee jaar geleden hebben Ella en ik een hartstikke leuke tijd gehad met deze trekking gids. Het klikte destijds meteen. De afgelopen twee jaar hebben we veel contact gehouden en afgesproken dat we ooit nog eens samen een trekking zouden gaan doen. En dat is dus nu...

Laxman zou me om 17 uur op komen halen van het hotel waar ik verblijf, zodat we onder het genot van een hapje en een drankje in 1 van de restaurantjes hier gezellig bij konden kletsen en de benodigde zaken konden doornemen voor de komende trekking. Pfff.... gek genoeg werd ik vlak voor zijn komst ineens heel zenuwachtig. Wat als ik hem niet herken? (stomme gedachte, want ik heb de afgelopen tijd natuurlijk nog foto's van hem gezien. Maar goed, die gedachte kwam desondanks toch oppoppen...) Of; wat als die spreekwoordelijke klik er nu niet meer is (dan zijn we toch ruim een week op elkaar aangewezen)? Maar die zenuwen verdwenen op slag toen ik hem de hoek om zag komen lopen en hij die welbekende grote glimlach op zijn gezicht kreeg. Het voelde meteen weer heel vertrouwd! 

Morgenochtend gaan we meteen op pad. In eerste instantie hadden we afgesproken om de Poonhill trekking (= 5-daagse trekking) weer te gaan doen. Maar tijdens het eten net ontstond het idee om misschien toch de Everest basecamp te gaan doen. Het eerste gedeelte van de trekking is hetzelfde, dus we kunnen na 2 a 3 dagen alsnog definitief besluiten of het Poonhill of Everest basecamp gaat worden. Ik laat het maar op z'n beloop, dat is de afgelopen weken ook de beste instelling gebleken :)

Ik heb er ontzettend veel zin in! Maar tegelijk vind ik het ook wel wat spannend.... ik kan me namelijk van twee jaar geleden nog goed herinneren hoe zwaar die trekking was. En ik heb niet de ijdele hoop dat mijn conditie nu, na ongeveer drie maanden niet of nauwelijks gesport te hebben, ook maar enigszins beter is dan twee jaar geleden. En dan schijnt de Mount Everest basecamp zelfs nog zwaarder te zijn... We gaan het beleven! Hoe dan ook, voor al die fysieke inspanning krijg ik ook een hoop terug. De prachtige omgeving en het uitzicht op die majestueuze bergtoppen gaan het allemaal meer dan waard maken! De slippertjes maken plaats voor de bergschoenen....

Liefs, Carola